നിശാഗന്ധി പൂത്ത രാത്രി

നിശാഗന്ധി പൂത്ത രാത്രി

ചില്ലു വാതിൽ  തുറന്നെത്തും പ്രകാശമന്നാ 

സൂര്യ ബിംബ ത്തെ ഓർത്തിരുന്നു 

കാലങ്ങളേറുമ്പോൾ ആഴിതൻ അന്തിയിൽ 

അണയാതെ എന്നും കാത്തിരുന്നു

രാവിതിൽ തെളിയുന്ന നെയ്യ് വിളക്കിൻ പ്രഭ 

നീ തേടുമാ കിരണമായിരുന്നു ഇടനാഴിയോരമന്നുലയാതെ ശാന്തമായ് 

മിന്നുന്നതെൻ മൗനമായിരുന്നു

പരിഭവം പറയാതെ സുഖമുള്ള മാത്രകൾ 

മെല്ലെയാ കാറ്റിൽ ഒഴിഞ്ഞു  പോകെ 

ഓർമ്മകൾ  മോഹമായ് ചാലിച്ച                 സ്വപ്നത്തിൽ  
നിശാ ഗന്ധികൾ പൂത്തിരുന്നു 

ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ ഉണരുന്ന രാത്രിയിൽ 

വീണ്ടും നിശാ ഗന്ധി പൂത്തിരുന്നു

വർണങ്ങളെല്ലാം മടങ്ങുവാൻ ഒരുങ്ങവെ 

മെല്ലെ ഉണർന്നീടുവാൻ കൊതിച്ചു 

അഴിയിലൂടകലങ്ങൾ തേടുന്ന കണ്ണിലൂടെ 

അന്നാ നിലാവും കടന്നുപോയി

പകലൊളി ഇല്ലാത്ത യാമങ്ങൾ നീങ്ങവേ 

ഇരുളിലീ താരകം തനിയെ നിൽക്കെ  

ഇടറുമാ നിശ്വാസമെന്നും അറിയാതെ 

ചേർത്തതാ കൈവിരലായിരുന്നു

ഉമ്മറത്തന്നു ഞാൻ തെളിയിച്ച സന്ധ്യാ 

വിളക്കിന്റെ രണ്ടു കരങ്ങളിലായ് 

എണ്ണ വറ്റി കനലുണങ്ങിത്തുടങ്ങുമാ 

തിരികൾ പറഞ്ഞിത്തെന്നെ നോക്കി

ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു തെളിയുന്നു ഞങ്ങളീ 

കണ്മഷിയൂറുന്ന നിൻ കൺകളിൽ 

അണയാൻ വിടാതെ ഞൻ ചേർത്തൊരാ വെട്ടത്തിൽ 

വീണ്ടും നിശാഗന്ധി പുഞ്ചിരിച്ചു

ഇനിയുമെന്നിൽ പെയ്തൊഴിഞ്ഞിടാ മഴ പോലെ 

ഒരു വസന്തകാലം ഇതൾ പൊഴിക്കെ 

പറയാതെ പോയൊരാ നിമിഷങ്ങളത്രയും 

നഷ്ട സ്വപ്നങ്ങളായ് മാറിടുന്നു

ഋതു ഭേദങ്ങളാം കൈവഴികളിലൂടെ 

നിറവസന്തം മനസ്സിലൊളിപ്പിച്ചു ഞാൻ

പെയ്തുതോർന്ന മഴക്കാലത്തിൻ                 ആത്മാവിൻ 

ചില്ലയിലാ പൂവു നിദ്ര കൊണ്ടു.

Written by my friend Anjali P